بررسی وضعیت نگرش کارکنان حوزه ستادی وزارت جهادکشاورزی به خصوصی سازی و عوامل موثر بر آن

خصوصی سازی به عنوان یکی از بنیان های اقتصاد در اکثر کشورهای دنیا پذیرفته شده است. طی چند دهه گذشته کشورهایی که اقتصاد متمرکز و دولتی داشتند، همچون ایران به این نتیجه رسیده اند که تغییر این نظام اقتصادی و واگذاری بخش های دولتی به بخش خصوصی لازم و اجتناب ناپذیر است. در واقع باید مدیریت دولتی و متمرکز به بخش خصوصی منتقل شود و دولت صرفا نقش نظارتی و جهت دهی کلان را ایفا کند. با توجه به اهمیت و جایگاه کشاورزی در اقتصاد کشور، برنامه ریزی اساسی و اصولی در راستای خصوصی سازی این بخش که محور اصلی توسعه کشور تلقی می شود، امری اجتناب ناپذیر می باشد. شناسایی نگرش کارکنان می تواند به مسئولان و برنامه ریزان در برطرف کردن موانع خصوصی سازی و افزایش سرعت آن کمک کند، بنابراین ضروری است که وضعیت نگرش کارکنان نسبت به این امر مورد بررسی قرارگیرد تا راهکارهای مناسب جهت ارتقاء سطح آگاهی کارکنان نسبت به اهداف این سیاست و مشارکت آنان در ایجاد بستر مناسب برای سرعت بخشیدن به روندخصوصی سازی در فعالیتهای این بخش بکار گرفته شود. در این پژوهش توصیفی–همبستگی، جامعه آماری 1326نفر از کارکنان حوزه ستادی وزارت جهادکشاورزی شامل مدیران و کارشناسان می باشند که تعداد 301 نفر با استفاده از جدول نمونه گیری مورگان و سپس با روش طبقه بندی متناسب انتخاب و بوسیله پرسشنامه اطلاعات مورد نیاز جمع آوری گردید. در این تحقیق ارتباط بین خصوصی سازی با ویژگی های فردی و شغلی کارشناسان و همچنین با عوامل سازمانی، اقتصادی، فرهنگی، سیاستگذاری و آموزش و دانش مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج تحقیق تنها درآمد دارای رابطه مثبت و معنی داری با خصوصی سازی می باشد و سایر عوامل، رابطه منفی معنی دار با نگرش نسبت به خصوصی سازی داشتند. افرادی که نگرش مثبت تری نسبت به خصوصی سازی داشته اند، از درآمد بیشتری نیز برخوردار بودند. باتوجه به نتایج پژوهش راهکارهای مناسب جهت سرعت بخشیدن به فرآیندخصوصی سازی در بخش کشاورزی ارائه گردیده است.